SELİN'İN MUTFAK HİKAYESİ...

                                                             

                                                                     
                                                                       09.12.2012

Ben Selin...

Yemek yapma ve yedirmeyi oldum olası çok sevdim .Canım sıkıldıkça mutfağa girerdim. Zaman çok çabuk geçti. Lise de geleceğim hakkında düşünmeye başladığım zamanlarda..ne olabilir de ben yemekle ilgili bir şey yapabilirdim. Liseye başlayana kadar hiç aklımın ucundan geçmedi turizm meslek lisesi...sınavım iyi geçmişti ve ben Anadolu lisesine başladım. Bir gün rehberlik hocasının kapısını çaldım. Düşüncelerimi paylaştım o da bana ''sen Anadolu lisesi öğrencisisin o turizmcilerin işi'' demez mi. tam bir fiyasko. çok üzülmüştüm. Âmâ aşçılıktan başka bir bölümün de varlığından bi haberdim. 

Neyse ÖSS ye girdim. Puanım çok iyi değildi. birilerinin vasıtası ile öğrendiğim çeko bölümünü kazandım hiç hesapta yokken... ama diyorum ya hala bitmedi bendeki istek. Kimse bilmedi bendeki bu isteği, aslında bende tam anlamıyla bir iş olarak düşünemiyordum ki...Bölümümden memnun değildim. Âmâ başladığım işi bitirmek istiyordum. Ara sıra aklıma bırakayım bu okulu düşüncesi gelir, ardından hemen aklım beni hep mantıklı olmaya sürüklerdi. 'hayat daha yeni  başlıyor selin sen bir okulu bitir. Gelecek zaten gelecek. Yeter ki Türkiye şartlarında elinde bir üniversite diploman olsun. belki zorlanacaksın. Üzüleceksin. ama başaracaksın eninde sonunda. Hayat her zaman yardım etti sana yine devam edecek. Yeter ki gerçekten iste.'' işte yeniden ÖSS ye mi girsem bak işte şu bu bölüme mi girsem derken hayat bir su gibi akıp gidiyordu. Neyse bu zamanlarda da yoğurarak yapılan kısırım (arkadaşımın annesinden öğrendim)  ünlendi aile arasında... 

Ve bir gün... yemekteyiz şefler yarışıyor programı ve Melis Şef... 7 sene hukuk ardından Yeditepe gastronomi. Neydi bu gastronomi??? araştırdıkça mutlu oldum ama ben üniversite öğrencisiyim. ardından ''masterchef''' Murat Bozok 4 sene iktisat ardından yurt dışı eğitimi ve başarılı bir şef... bunu da araştırdım. Âmâ çok pahalı … araştırırken MSA diye bir kuruluş gözüme çarptı. 4 ay teorik.4 ay staj fena değil ama 8 ay da şef olabilecek miyim ki ben... neyse düşünmeler devam ediyor. Sonunda İstanbul da olduğum geçen yaz Yeditepe'nin de kapısını çaldım. bölüm başkanlığına dedim böyleyken böyle sağ olsunlar yardım ettiler. bana en önemlisi bir yerde çalışmam gerektiğini söylediler. staj gibi yani. şimdi onu düşünüyorum ama kim alır ki beni o kadar bu bölümde okuyan insanlar var ben daha hiçim. sadece annemin bana aldığı şef bıçağı ile güzel soğan doğruyorum:)  ne yapmalıyım bilmiyorum. Benim hayallerim, mutluluğum, üzüntüm hep şef olmak ve insanlara yemeklerimi tattırmak ve bu yemekleri tadınca insanların yüzündeki o yorgun ifadenin bir anda yok olduğunu görmek. Umarım istediklerimi gerçekleştirebilirim. olur da yardım eden olursa çok mutlu olurum.

   Haydi şimdilik Hoşçakalın …



11.06.2013

Kendimi anlattığım bu yazı ardından hayal kurmaya, yemek yapmaya  ve paylaşmaya devam ettim. Geceleri yalvarmak, dua etmek … ve bir gün başarılı bir şef olmak ümidiyle hep yastığa başımı koydum... uyudum... rüyamda gördüm... zaman su gibi akıp geçti …  hiç hesapta yokken TV deki reklamlardan birinde KOTEX reklamlarında '' Kotex Hayatınızı Değiştiriyor'' programında pasta yapan beyaz önlüklü bir kadın gösteriliyordu... kadınların hayalleri gerçekleştirileceğine dair bir şeyler.. çok ümitli olmadan biraz da çekinerek kendimi ve hayallerimi paylaştım onlarla... uzun zaman sonra bir telefon ve ilk yirmiye girdiğimi ve beni İstanbul'a çağırdıklarını söylüyordu telefondaki bayan... bir kaç telefondan sonra kabul ettim.. ve gittim oraya...bana sunum yapabilirsiniz dediklerinde bir şef bilgisayardan kendini nasıl anlatabilir ki dedim... sonra kurabiye yaptım ve getirdim onlara... çıktım karşılarına bana bakan 12-13 kişi ve ben ilk defa hayallerimi dinleyecek birileri ile beraberim... garip bir duygu anlattım da anlattım... o kadar biriktirmişim ki... teşekkür edip ayrıldım ve evime döndüm... sonrasında bir telefon daha bu kadar kişi arasından 1. olmuşum... çok mutluluk verici bir şey ama ilk defa yaşadığım için nasıl tepki vereceğimi şaşırdım tabii... çevremdekilere söyledim... tabii herkes tebrik ediyor... ama hala bir yandan şüphe ile bakıyorum... acaba olur mu diye... aradan uzun zaman geçti ve beni aradılar yine ve eğitim için benden bilgi istediler.. eninde sonunda yaniii uzun lafın kısası bana EKS mutfak akademisi profesyonel aşçılık eğitimini uygun gördüler. daha yine hiçbir şey belli değil ama bu yolda böyle adımlar atmak beni bir yandan gururlandırırken bir yandan da heyecanlandırıyor. hadi bakalım:))) bu yolda daha neler görecem acaba.....

10.11.2013
kendi yolumun yolcusuyum. Daha önce her şey belirgindi ama bugün yazmak istedim. bugün seni saygıyla anıp senin sayende bu hayaller kurduğum için bugünü seçtim yazmak için. senin yolunda emin adımlarla ilerliyorum atam... sen kurdun, biz yücelteceğiz diye söz verdik.... verdim.... ben başarılı bir şef olmak için adımları senin sayende atıyorum. sen kadınlarımız için çalışırken o zaman, bugün ben senin adımlarından nefes alıyorum. sen varsın ki biz varız. sen olmasaydın biz de olmazdık... bu biz kadınlardır. bizizdir. var olan sevgin kalbimde yıllardır. seni özlemle anıyorum... senin yoluna taş koymaya çalışanlara acıyorum.. seni sevmeyene gülüyorum ki bu konuşmaları bile senin sayende yaptığımızı farkında değil. artık başarılı bir şef olmak için eğitime başlayacağım. evet ilk adımlarımı atıyorum ve ocakta eks mutfak akademisi ile yoluma emin adımlarla ilerliyorum. senin kurduğun bu vatanda bir bayan olarak en tepeye çıkmaya ve yemeklerimle insanları mutlu etmeye çalışacağım...
seni hiiiiç unutmayacağım. unutturmayacağım...

01.04.2014
eks mutfak akademisine başladım sonunda...yeni
tarifler öğrendim çeşit çeşit... kendimi tanıdım ve bu meslek de yolumun uzun olduğunu gördüm...ama başarılı da olacağımı... mutluyum burada, bu zamanda olmaktan... kendimi ezginin günlüğündeki küçük gemi gibi hissederken bir yandan da kendimle gurur duyuyorum... herkese nasip olmaz böyle şey... 1 ay sonra da cvk taksimde staja başlayacağım. yeni mutfak maceraları... umarım güzel yarınlar beni bekliyordur. Heyecan dolu serüvende yeni ufuklara yelken açıyorum...



02.10.2014

cvk park bosphorus.... staj biter... ben kürkçü dükkanına dönerim. çok şey biriktirerek çok sevgiler, çok canlar ve hayaller...öğrendim,biriktirdim,gördüm ve mutlu oldum. İlk gün ben nerdeyim derken executive lunch da buldum kendimi siparişler geldikçe daha çok biriktirdim... güzel sözler duydum. Yeni canlar ekledim geçmişime ve geleceğime... sonra sıcak mutfak Bayram usta, Mehmet ,aydın ve Serhan usta.... tam 9 hafta... acısıyla tatlısıyla güzel günler... kuzu tandır ve firik pilavı, baklava hamurundan börek, mantarlı antrikot.... öğrenmeye devam.. arada soğuk mutfak Taha usta ,Cansu, Kerem, Akıncan, Ayça... güzel neşeli bir mutfak daha, humus, kısır, kahvaltı, kürdide, fava ,zeytinyağlılar, dolmalar 1000 tane kimi zaman... cafe jardin sonra pancake,waffle ve omlet benim işim... Araplar... ve en son all day darling ve lobi.. Önder usta, Murat usta ,Mertcan, Aytekin usta ,Ceren ,Bahriye, Zeki usta.... portakal ve vişne suyundan havyar yapmak …. aslında orda staj süremde bağımlılığım olmasa da kasap, sebze hane ve pastahane Hüseyin usta, Ali usta ,Ferhat usta, Merve Hasan usta, Kurtuluş Sophia, Arsem sultan... ve... Derviş usta, Ramazan usta ,Eyüp usta.... böyle işte.. tam dört ay... saat 5.30 kalkış 6.10 servis 7.00 iş başı ve sonu belli olmayan bir iş günü... yataktan kalktığımda dünün yorgunluğundan yere basamadığım ayaklarım... mutfakta çalışma heyecanı ile gözleri parlayan ben... hepsi çoooook güzeldi.. en güzeli kral dairesinden aldığım teşekkür yazısıydı ama... mutluluk dedğimiz şey benm için buydu bakalım yeni serüvenimde neler göreceğim...

02.01.2015

İçimden gönlümden gecen en güzel yazım bu bence.. yine ben ise giderken isimden çok memnun olduğumun kanıtı gibi yazmışım sanki...

aşçılık psikiyatri gibidir aslında..

yediğin yemekler senin psikoloğun olur ve seni çocukluğuna indirir bazen... tattıkça mutlu olur, ağlar veya özlem duyarsın birilerine... yani kısaca her duygu kişiden kişiye değişir lezzetlerle... bazen sevmediğin bi an gelir aklına bazen çok sevdiğin... yedikçe geçmişten bir anı belirir gözünde...

aşçılık bir ressam gibidir bazen..

renkler birbirleriyle uyumlu olmalı.... yapılan lezzet bi tablo gibi durur önünde dokunmaya kıyamazsın.. ama her çatalda tablo yeniden şekillenir …

aşçılık bir doktor gibidir de bazen...

yaratan öyle güzel yaratmış ki... bütün dertlere derman olur çoğu zaman... ama nerde hangisi yararlı bilmek lazım tabi ….

aşçılık laborant da olabilir mesela... 

ne kadar ne yenmeli ne kadar malzeme birleşmeli herşey hesaplı olmalı ...

ve en son aşçılık öğretmen gibidir.

önündeki malzemenin gelecekte nasıl bir yemeğe dönüşeceğini bilmeli...

işte bu yüzden değerlidir bilen için.... en azından benim için.... 

selin dursun

18.07.2015

ilk adımlar...ilk heyecanlar... resmi olarak atılan 04.05.2015  tarihiyle yeni 

başlangıçlar... ben artık bir AŞÇIyım... uzun bir yolculuk bu... varlığı bilinmeyen bir yolculuktu... beklenen ama olacağı bilinmeyen bir yolculuk.. zor oldu ama güzel oldu... ben artık NOVOTEL de çalışıyorum.. komik geliyor bazen... nasıl gelişti değişti hayatım bu kadar... ama yine de İstanbul'u özlüyorum desem... şşşş bu bir sır... öğreneceğim çok şey var... belki yolum kısa da olabilir. ama yaşayacağım kadar yaşayıp dibine kadar yaşayacağım... ramazan menüsünde mezeler bendendi... tadına bakanlara afiyet olsun tekrar... şimdilerde yine kahvaltıdayım... bazen sosyal hayatın azlığı beni yorsa da işimi seviyorum. ama iş ortamıma hala alışamadım... bakalım daha neler göreceğim...

herkese şeker tadında iyi bayramlar :) 


11.01.2016

Bugün buraya bir şeyler yazmam gerektiğini düşündün kendimce... tam iki senedir aşçılık adına bir şeyler yapmaya çalışıyorum. şans eseri kursu kazanarak başladı serüvenim. sonra hala çok özlediğim ilk mutfağım CVK ile tanıştım. 4 ay orada çok şey öğrendim. Sonra Novoteltrabzon burada 6 ay bitti. ve benim mutfak hayatım için de bir ara vermiş oldum. Mutfak benim için çok önemli evet... insan sevdiği mesleği her zaman seçemiyor. ben mutfakta çok mutluydum. Şimdiler de evde mutfaktayım hala... UMARIM  bu hikaye burada son bulmaz. umarım çok başarılı bir şef olduğumda bu günlerimi gülerek anlatırım...
 Mesleğim zor bir meslek ama... Sabah 5,30 kalk eve yorgun gel. ve monoton bir hayat.; ama ben bunu İstanbul da hiç hissetmedim. Mutfak içinde başka işler içinde çalışma arkadaşları çok önemli... Arda Şefin yanında çalışan bir bayan arkadaşın instagram da paylaşımını gördüm. Çok üzüldüm. Bir iş arkadaşı mutfak da bayan istemiyor diye yoğun bir zamanda  fark etmediği için eline -240 derece idi galiba - bir tabak veriyor ve kızın elinin içi hep yanıyor. Yazık ya. UTAN... Bu meslekte bizde yer alabiliriz. Anlayın artık...  
Bütün bayan aşçılara sabır ve başarı diliyorum...

14.09.2016

Uzun zaman sonra yine yazacak bir şey buldum. Ben artık Anadolu Üniversitesi aşçılık bölümü öğrencisiyim. Bir yola girdim bakalım neler yaşayacağım. Uzun zamandır aşçılık adına sadece evimizin mutfağında bir şeyler yapmakla meşgulüm. Kendime ve yeteneklerime karşı güvenimi kaybediyorken sınavsız geçiş hakkımı kullandım. İki yıl bu bölümü okuyacağım. Geleceğimden korkuyorum. Ben bu yola umutla ve sevgiyle girdim. Adımlarımı sağlam atmak istiyorum; âmâ çevrem tarafından hep bu işin gereksiz olduğunu duyuyorum. Ben başarılı bir aşçı olmak istiyorum. Mesleğimden memnun olmak istiyorum. Kendimi mutlu olarak hayal ettiğimde mutfakta görüyorum. Yürüyorum uzun bir yolda...
Her şey güzel olacak inanıyorum...

12.12.2016

Uzun bir süredir tam 1 yıldır çalışmıyorum. Aşçılık serüvenim duraklama dönemine girdi diye düşünürken ''hadi..'' dedim. ''selin aşçılık okumaya başlayabilirsin''. Bende kendi kendime verdiğim gazla başladım okumaya... İlk dönemimde aldığım notlarla tabii ki çok mutluyum. En az puanım    

-muhasebeyi saymıyorum-  85 oldu:))) haa... bu arada Açık öğretim sisteminin bu sene başlattığı dört yanlış bir doğruyu siler yenilemesi sinirimi bozdu tabii kiii. çok kızdım çok. biz severek okuyan insanlara neden böyle bir ceza... ne demişler Türkiye'mde her başarının bir cezası vardır. ama olsun. Mutluyum, Başarılıyım. Okumaya devam...

09.02.2021

Vay be.. hayat neler gösterdi neler yaşattı kaç senede..2016... 2021. O kadar çok şey değişti ki... Bir zamanlar aşçı olmak için dualar eden ben bazı haddini bilmezler yüzünden lanet okuduğum ağladığım zamanlar oldu. Keşke hiç Trabzon'a dönmeseydim dedim... Sonra KİLPA markette cafe açtık. Mustafa bey Naciye hanım çok yardımcı oldular. DSİ karşısında bilenler bilir. Market içi kahvaltı üzerine bi cafe... bazı sebeplerden orda da kendimi iyi hissedemedim ve karşıma bambaşka bir iş çıktı. TGS yer hizmetleri... Ankara.. 2017den beri buradayım.. hayatı öğrendim burada aslında... İnsanları daha iyi tanıdım.. Büyükşehir ne de olsa... Hala bir yanım küçük bir yer açıp kendi yemeklerimi yapmak istiyor ama şartlar çok kötü.. Şimdi korona belası da var her yer kapanıyor... Esnaf çok zor durumda... Belki bir fırsat çıkar diye dua ediyorum yine de.. ama olsun Ankara'ya geldim. Eşimle tanıştım. En azından bu konuda mutluyum şükrediyorum.. Belki bir gün yine hayallerimi pişirmeye devam edebilirim...